Μόλις 6 χλμ. από την Σπάρτη και σε υψόμετρο 6000 μέτρων, συναντάμε την Βυζαντινή καστροπολιτεία του Μυστρά. 
Η ιστορία του Μυστρά αρχίζει από τα μέσα του 13ου αιώνα, όταν συμπληρώθηκε η κατάκτηση της Πελοποννήσου από τους Φράγκους. Το 1249 ο Γουλιέλμος Β' Βιλλαρδουίνος έκτισε το κάστρο του στην ανατολική πλευρά του Ταϋγέτου,

στην κορυφή ενός υψώματος που λεγόταν Μυστράς ή Μυζυθράς ,λόγω του σχήματός του ή από το όνομα του παλαιότερου ιδιοκτήτη που λεγόταν Μυζηθράς.
Το 1259, στη μάχη της Πελαγονίας, ο φράγκος πρίγκιπας συλλαμβάνεται αιχμάλωτος από τους Βυζαντινούς. Για την απελευθέρωσή του ο βυζαντινός αυτοκράτορας απαιτεί ως λύτρα την παράδοση των κάστρων της Μονεμβασίας, της Μαΐνης και του Μυζηθρά, τα οποία και παραδίδονται τρία χρόνια αργότερα, το 1262. 
Η ασφάλεια, που παρέχει ο φυσικά οχυρός λόφος του Μυστρά, θα προκαλέσει τη μετακίνηση του πληθυσμού της Λακεδαιμονίας σε αυτόν, γεγονός που θα αποτελέσει την απαρχή της εξέλιξής του στο σημαντικότερο αστικό κέντρο της περιοχής. Ο οικισμός χωρίζεται από τα τείχη ,σε Άνω και Κάτω Χώρα. Στην Άνω Χώρα βρίσκονται τα παλάτια και αρχοντικές κατοικίες, ενώ ψηλότερα ξεχωρίζει ο ναός της Αγίας Σοφίας, του παρεκκλησιού των Παλατιών . Η Κάτω Χώρα περιλαμβάνει τη Μητρόπολη, σημαντικά μοναστήρια, κατοικίες αξιωματούχων και πλήθος άλλων σπιτιών. Μέσα θα βρούμε και τον ναό του Αγίου Δημητρίου στον οποίο χρίστηκε αυτοκράτορας ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄Παλαιολόγος, προτού πέσει ηρωικά στην Άλωση της Πόλης στις 29 Μαΐου 1453. 
Στα μέσα του 14ου αιώνα ο Μυστράς γίνεται πρωτεύουσα της Βυζαντινής Πελοποννήσου.  Έτσι δημιουργήθηκε το Δεσποτάτο του Μωρέως.  Το 1383 τη δυναστεία των Καντακουζηνών διαδέχεται στο Μυστρά η αυτοκρατορική οικογένεια των Παλαιολόγων. Η βυζαντινή φάση στην ιστορία του Μυστρά λήγει το 1460 με την παράδοσή του στους Τούρκους.
Από το 1460 έως το 1540 ο Μυστράς, πρωτεύουσα πλέον του οθωμανικού σαντζακίου της Πελοποννήσου, γίνεται ένα από τα πιο σημαντικά κέντρα παραγωγής και εμπορίας μεταξιού της ανατολικής Μεσογείου. Περνάει στα χέρια των Ενετών από το 1687 έως το 1715, ενώ η παρακμή του αρχίζει το 1770 μετά την καταστροφή του από Τουρκαλβανούς στρατιώτες στο πλαίσιο του μεγάλου επαναστατικού κινήματος των Ορλωφικών. 
Με την ίδρυση της σύγχρονης πόλης της Σπάρτης από το βασιλιά Όθωνα, το 1834, αρχίζει η μετακίνηση των κατοίκων του Μυστρά προς τη νέα πόλη. Οι τελευταίοι κάτοικοί του θα εγκαταλείψουν την καστροπολιτεία το 1953 μετά την απαλλοτρίωση του χώρου από το ελληνικό κράτος. Είχε προηγηθεί, το 1921, η κήρυξη του χώρου με βασιλικό διάταγμα, ως προέχον βυζαντινό μνημείο.
Το 1989 με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής της Unesco, ο Μυστράς εγγράφεται  στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς.