Βρίσκεται σε απόσταση 1χλμ από τον κόλπο «Πόρτο Κάπαρι» και αποτελεί κόσμημα για την περιοχή.
Χιλιάδες προσκυνητές καταφθάνουν εδώ για να προσευχηθούν και να γιατρευτούν από τα θειούχα νερά της πηγής της. Η ίδρυσή της τοποθετείται χρονικά μεταξύ του 11ου και του 14ου αι. και αρχικά ήταν ανδρικό μοναστήρι με μεγάλη περιουσία. Την περίοδο της Επανάστασης βοήθησε τους αγωνιστές. Το 1946 ανακαινίστηκε και μετατράπηκε σε γυναικεία μονή κι έτσι λειτουργεί έως σήμερα. Ο κύριος ναός της βρίσκεται στο κέντρο της αυλής και είναι τρισυπόστατος. Στο βόρειο και αρχαιότερο μέρος τιμώνται οι Άγιοι Ανάργυροι, στο κεντρικό η Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ στο νότιο μέρος η Γέννηση του Τιμίου Προδρόμου. Εδώ θα θαυμάσει κανείς τις εξαιρετικές τοιχογραφίες που χρονολογούνται στο 16ο και 17ο αι., το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο και την πλούσια βιβλιοθήκη.
Στους πρόποδες του πυκνοφυτεμένου με κέδρους λόφου των Αγίων Θεοδώρων και σε απόσταση 1 χλμ από τον κόλπο «Πόρτο Κάπαρι» δεσπόζει επιβλητική η «Μονή των Αγίων Αναργύρων». Η μονή αυτή, στολίδι της ευρύτερης περιοχής της Ερμιονίδας, συγκεντρώνει κάθε χρόνο, κυρίως στις εορτές της (1η Νοεμβρίου, 1η Ιουλίου) χιλιάδες πιστούς, οι οποίοι προσέρχονται ευλαβικά στον χώρο για να προσευχηθούν και να γιατρευτούν από τα ιαματικά νερά που αναβλύζουν από την πηγή που υπάρχει στον προαύλιο χώρο.
Η μονή είναι πιθανόν χτισμένη πάνω σε ερείπια αρχαίου Ασκληπιείου και η ίδρυσή της τοποθετείται μεταξύ του 11ου και του 14ου αι. καθώς δεν υπάρχουν εξακριβωμένες πηγές που να μας δίνουν ακριβή εικόνα επί του πράγματος. Οι παλαιότερες γραπτές πηγές που έχουμε για τη μονή είναι δύο. Η πρώτη είναι μια επιγραφή στο ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού που μας πληροφορεί ότι ολοκληρώθηκε στις 10 Ιουνίου 1711 από τον ηγούμενο Αγοράτη και η δεύτερη είναι το σιγίλιο του πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ιερεμίου Γ’(1720) από το οποίο πληροφορούμαστε ότι η μονή είχε αποκτήσει πατριαρχικά προνόμια προ πολλών ετών.
Αρχικά λειτούργησε ως ανδρική μονή και η περιουσία της όπως μαρτυρούν και πηγές ήταν πολύ σημαντική. Στα χρόνια της Επανάστασης η συμβολή της ήταν σημαντική, καθώς παρείχε υλική και ηθική στήριξη στους αγωνιστές. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επειδή κινδύνευε να κλείσει λόγω έλλειψης μοναχών, ο τότε μητροπολίτης Ύδρας την ανακαίνισε και την μετέτρεψε το 1946 σε γυναικεία μονή. Έκτοτε λειτουργεί με αυτή τη μορφή.
Στο κέντρο της αυλής περιστοιχισμένος από διώροφα κτίρια βρίσκεται ο κύριος ναός (καθολικό), ο οποίος αποτελείται από τρία μέρη. Το βόρειο και αρχαιότερο μέρος είναι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους, το κεντρικό που δημιουργήθηκε αργότερα τιμά την Κοίμηση της Θεοτόκου ενώ το νότιο μέρος είναι αφιερωμένο στη Γέννηση του Τιμίου Προδρόμου. Κατά καιρούς έγιναν επεμβάσεις στο κτίριο και ο ναός στην τελική του μορφή γίνεται ένας σταυροειδής εγγεγραμμένος με τρούλο.
Μέσα στο ναό μπορεί κανείς να θαυμάσει τις εξαιρετικές τοιχογραφίες που κοσμούν τους τοίχους, οι οποίες χρονολογούνται στο 16ο και 17ο αι. έργο της Κρητικής σχολής. Αυτό όμως που καθηλώνει τον επισκέπτη είναι το ξυλόγλυπτο επιχρυσωμένο τέμπλο πάνω στο οποίο βρίσκονται σημαντικές βυζαντινές εικόνες. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και η βιβλιοθήκη της μονής που αριθμεί 1.500 περίπου τόμους σπάνιων θεολογικών, φιλολογικών, ιστορικών και άλλων εκδόσεων. Πέραν του κυρίως ναού η μονή διαθέτει και παρεκκλήσια, όπως του Αγίου Βλασίου (κοιμητήριο), της Αγίας Ευπραξίας, του Αγίου Δημητρίου και ερείπια του ναού του Αγίου Ισιδώρου.
Τηλέφωνο: 27540 31280
